شهادت امام محمد تقی (ع)
شهادت مظلومانه جوانترین شمع هدایت و نهمین بحر کرامت، تسلیت و تعزیت.
شهادت میوه دل علی ابن موسی الرضا (ع)، نهمین اختر تابناک امامت و ولایت تسلیت باد.
خورشیـد سـپـهـر کاظمین است جواد/ بر شمس شموس نورعین است جواد
جا دارد اگـر شـیـعـه بـگـریـد تـا حـشـر/ لب تشنه چوجدخودحسین است جواد
ای جوانترین حجت خدا! تا همیشه ی روزگار، با یاد غم تو، پا به پای امام عصر (عج)، خون خواهم گریست.
شهادت مظلومانه ی جوان ترین حجت خدا، تسلیت و تعزیت.
نفرین بر آن محرم نامحرم که زهر جفا را نه در جام تو که در کام ما ریخت. آه! ای خورشید عشق ای مولای جوان من
شهادت مظلومانه باب المراد جواد الائمه را به حضرت رضا علیه السلام و تمامی شیعیان و دوستداران آن حضرت تسلیت عرض می نمایم
گله از دشمنی دشمن و بیگانه نداشت / ناله از کینه و بی مهری همسر میزد
طائر باغ رضا بود ولی کنج قفس / همچو مرغی که پرش سوخته پر پر میزد . . .
شهادت امام جواد (ع) تسلیت
می زنم امروز در کوی توَلاّیت قدم/ تا بگیری دست این افتاده را فردا جواد
در گلستان محمد، نخل سرسبز رضا/ میوه قلب علی، ریحانه زهرا جواد
مظلوم تر از جواد، بغداد نداشت/ آن مظهر داد، تاب بیداد نداشت
می خواست که فریاد کند تشنه لبم/ از سوز عطش، طاقت فریاد نداشت
ابن الرضا به حجره غریبانه جان سپرد/ او شمع جمع بود و چو پروانه جان سپرد
مسموم شد ز زهر جگر سوز اُمّ فضل/ از روی شوق در ره جانانه جان سپرد
امام جوادعلیه السلام: عالمان، به سبب زیادی جاهلان، غریب اند.
سلام بر امام جواد(ع) که ۲۵ سال، خورشید فضیلت را رویاند و شکوفاند و خود، فروزان تر از خورشید تابید و درخشید.
سلام بر امام جواد(ع) که «جود» قطره ای بود در پیشانی بلندش و «علم» غنچه ای بود از گلستانِ وجودش و «حلم» گوهری بود از گنجینه فضایلش.
خورشید سپهر عدل و داد است جواد/ سر لوحه دفتر رشاد است جواد
در جود و سخا کسی به پایش نرسد/ چون مظهر جود حق جواد است، جواد
ای شیعه بزن ناله و فریاد امشب/ از غربت آن غریب کن یاد امشب
مسموم شد از زهر، جواد بن رضا/ در حجره ی در بسته ی بغداد امشب
امام جواد(ع): بدان که از دید خداوند پنهان نیستی، پس بنگر که چگونه هستی!
شهادت غریبانه ی امام مسموم، جواد مظلوم(ع) بر شما تسلیت باد.
شهادت مظهر جود و سخا و علم و معرفت، امام جواد(ع) تسلیت و تعزیت.
غروب شفقگون نهمین آفتاب ولایت را تسلیت عرض میکنیم.
ای باب الحوائج، یا جواد الائمه! ای بهارِ نُهُم، تو را شهید کردند؛ در حالی که هنوز بیش از ۲۵ گُل در باغِ عمرت شکوفا نشده بود.
ستاره جوان آسمان ولایت، با غروب سرخش، زمین را از داغ فراق پیر خواهد کرد.
